27 Ara VATAN ŞAİR’İYDİ…
Okul yıllarımda en sevdiğim şair idi Mehmet Akif Ersoy
hatta üniversite de bitirme ödevi olarak da Safahat’ı hazırlamıştım. 27 Aralık 1936 da tam da bugün kaybettiğimiz bu değerli Cumhuriyet şairimizi anmadan geçemezdim.
Temiz Tahir Efendi diye anılan müderris bir baba ile aslen Buhara’lı olan bir annenin iki çocuğundan biri olarak İstanbul’da doğup büyümüş ve okumuştur. Önce Mülkiye mektebine devam etmesine rağmen daha sonra Ziraat ve Baytar mektebinin Baytarlık bölümünden mezun olmuş ama eğitim hayatı boyunca Arapça, Farsça ve Fransızca eğitimini de en iyi şekilde almış olmasının verdiği birikimle, dergilerde yazarak edebiyat hayatına atılır ve uzun süreler bir yandan da memuriyet yapar.
Devrin önemli yayınlarından Servet-i Fünun da şiirleri yayınlanmaya başlayan Akif’in, Meşrutiyetin İlanından sonra İttihat ve Terakki Cemiyetine girmesiyle yayın dünyasında geçecek hayatı da başlamış olur.
Çanakkale Destanı’nı kaleme aldığı dönem Kurtuluş Savaşını desteklediği için görevlerinden azledilmesiyle Milli Mücadeleye katıldığı dönemdir. 12 Mart 1921 de meclis tarafından ulusal marş olarak kabul edilen İstiklal Marşını yazdığı yıllar yeniden İstanbul’a döndüğü döneme rastlar. Daha sonra Diyanet İşlerinin isteği üzerine Kur’an nın tercümesi görevini üstlenir ve Mısır da inzivaya çekilir ancak 6-7 sene üzerinde çalıştıktan sonra bunun büyük bir sorumluluk olduğunu düşünerek çalışmalarını tamamlamaz.
Her daim öğretmenlik mesliğini hiç bırakmayan Mehmet Akif 76 yıl önce bugünkü tarihi Beyoğlu Mısır Apartmanında sirozdan hayata veda eder.
İlk şiiri Kur’ana Hitab dır. Eserlerini Safahat adı altında toplayıp yayınlamıştır. Diğer önemli eserleri arasında Süleymaniye Kürsüsünde, Fatih Kürsüsünde, Asım, Gölgeler yer alır.
Arkadaşlarının deyimi ile onun kalbi katı hislerden çok uzak ve çok yüksek iki aşk ile yanar: din aşkı ve vatan aşkı. Türk ve İslam ruhu Safahat’ta saflık ve şeffalıkla ortaya çıkar. Akif nazım şairidir ve şiirlerinde esrarengizlik yoktur. Her zaman yazdığı değil yazacağı onun gözünde güzeldir. Sanat hayat içindir diyenlerdendir. Yazılarında elmaslarını takmayacak kadar zengin olan kadının sadeliği vardı ve Türk diline çok önem verirdi. Kafiyeleri sürprizlerle dolu olurdu ve ona aruz’un Mimar Sinan’ı derlerdi. Eserlerinin kalıcığının planlı yazmasından kaynaklandığını düşünür, sadece yazmakla yetinmez bilhassa düşüncelerini hayatına da yansıtacak şekilde davranırdı.
Eserleri milli mücadele yıllarında bir millet olmak için halka neler yapması gerektiğini anlatan, yol gösteren aynı zaman da
‘’ Doğacaktır, sana va’dettiği günler Hakkın
Kim bilir, belki yarın, belki yarından da yakın!’’ diyerek şevk veren eserlerdir.
‘’ Allah bu Millet’e birdaha İstiklal Marşı yazılacak günleri göstermesin’’ diyen Milli şairimiz Mehmet Akif Ersoy. İstiklal Marş’ını neden Safahat’ın içerisine almadınız sorusuna da ‘’O artık miiletimiz malı olmuştur ve ben onu milletimin kalbine gömdüm diyerek cevap vermiştir.
Onu hoş bir hiciviyle anmak istiyorum.
NE ESER NEDE SEMER
‘’Ölen insan mıdır, ondan kalacak şey: eseri;
Bir eşek göçtü mü, ondan da nihayet: semeri.’’
Atalar böyle buyurmuş, diye, binlerce alın,
Ne tehalükle döker, döktüğü biçare teri!
Şu beka hırsına akl erdiremem, bir türlü,
Sorsalar, bence, temayüllerin en derbederi:
Hadi, toprakta silinmez bir izin var, ne çıkar,
Bağlı oldukça telakkiye hakiki değeri?
Dün, beyinlerde kıyamet koparan ‘’hikmet’’i al,
Bugünün zevkine sor: beş para etmez ciğeri!
Gündüzün, başların üstünde gezen ‘’şah-eser’’in,
Gece şayet, arasan, mezbeledir belki yeri!
Isteyen almaya baksın boyunun ölçüsünü,
Geri dur sen ki, peşiman, atılanlar ileri.
Bilirim: ‘’Hep de semermiş!’’ diyecek istikbal,
Tekmelerken şu kabarmış sıra kümbeltileri.
O ne çok bilmiş adamdır ki: gider sessizce,
Ne esermiş, ne semer, kimsenin olmaz haberi!
Yorum Yapılmamış